• Z historii

        •  O REGIONIE

                    Teren Gminy Siepraw rozciąga się na Pogórzu Wielickim, w zlewni rzek Raba i Skawinka. Częściowo Gmina położona jest nad Zalewem Dobczyckim. Odległość od Krakowa wynosi 18 kilometrów. W bezpośrednim sąsiedztwie przebiega międzynarodowa droga E 7 łącząca Kraków z południową granicą.
                   
          Powierzchnia Gminy wynosi 31,9 km kwadratowych, zamieszkuje ją około 7500 mieszkańców.
                   W jej skład wchodzą cztery wsie: Czechówka, Łyczanka, Siepraw, Zakliczyn.


          Z HISTORII

                    Siepraw jest miejscowością powstałą przy starym tzw. węgierskim trakcie handlowym. Pierwsze wzmianki o nim, podobnie jak o Zakliczynie, pochodzą z lat 1325-27 kiedy to źródła wymieniają parafie w tych osadach. Musiały więc one istnieć być może już pod koniec XIII wieku. Siepraw od początku był osadą targową, za czasów Kazimierza Wielkiego mieszkańcy czerpali znaczne korzyści z handlu i opłat drogowych. Po upadku handlu z Węgrami wieś nabrała bardziej rolniczego charakteru, który przetrwał aż do czasów współczesnych. Nieco krótszą metrykę historyczną posiada Czechówka wymieniona w zapiskach po raz pierwszy w 1398 r. i Łyczanka (II połowa XV w.). W połowie XV stulecia w Sieprawiu, Zakliczynie i Łyczance istniały folwarki powstające poprzez łączenie pól kmiecych i dzierżawę dóbr królewskich. Zakliczyn był rodową własnością rodziny Jordanów, wywodzili się z niej m.in. starostowie dobczyccy i wójtowie myśleniccy. Jak na ówczesne czasy był to dosyć znaczący ród w skali całej Małopolski. W okresie późniejszym, w  XVI w. duże znaczenie zdobyła także tamtejsza rodzina Wiktorów, to głównie z nimi związane są ruchy reformacyjne mające wtedy miejsce w Zakliczynie.
                  Około 1566 r. Mikołaj Wiktor wraz z braćmi doprowadził do profanacji miejscowego kościoła, a po jego złupieniu nawet do zburzenia świątyni. Rekatolizacja osady miała miejsce ok. 1593 r., zbudowano wtedy nowy kościół jednakże działalność duszpasterską i oświatową parafia mogła w pełni podjąć dopiero około 1618 r. , a więc po 25 latach.